Wie hier al slent’rend is gekomen,

weg van het drukke stadsverkeer,

ziet bomen die stil staan te dromen

van nu en zeker van weleer.

Want eens was hier veel veilingleven

en driftig monter marktgesjouw.

De visverkoop was er het streven

van verse haring, kabeljauw.

Er is een einde aan gekomen,

de visveiling bestaat niet meer.

Alleen de bomen staan te dromen

van nu en van weleer.

Henk Blom

Hier wordt wat stil van tijd geworden is

nog vastgehouden door een hek.

Kleine plek waar beeld na beeld zich terug

verzamelt onder nieuwe bomen.

Rumoer en rauwe stemmen, de afgeslagen

vis wordt weer voor levend geld gekocht.

Ook woont een manschap van zeevarenden

nog hier om steeds weer thuis te komen.

Weduwen en oude vrouwen draaien in hun

huisjes delen van hun laatste dagen om.

De wijding van wat blijven wil wordt hier soms

nog gezocht en aangevreten door een vloed.

Wat was en overeind bleef spiegelt zich in

kleine ramen op vandaag.

Mensen komen er nu graag om op een foto

achter ’t hek te trouwen.

Thom Schrijer, Zierikzee