Met het overlijden van Theo de Meester is een einde gekomen aan een markant leven. Begonnen als marineofficier eindigde hij als burgemeester. Vijftien jaar stond hij aan het roer in het Zierikzeese stadhuis aan de Meelstraat. Het waren jaren die bij alle tijdgenoten nog scherp in de herinnering liggen.

Theodoor Herman de Meester stamde uit een regentenfamilie uit Harderwijk. De stamvader kwam uit Antwerpen waar vandaan hij vanwege zijn geloof moest vluchten, net zoals zovele andere Zuid-Nederlanders. Deze Thomas de Meester kwam in Amsterdam terecht. Zijn nazaten waren in de achttiende eeuw schepen, raad en burgemeester in Harderwijk. Theo's overgrootvader, Titus de Meester, was de eerste die zich aangetrokken voelde tot de zee. Hij was kapitein op de koopvaardij. Zijn zoon, kleinzoon en achterkleinzoon, onze Theo, kozen voor de marine.

Theodoor Herman werd in Buitenzorg (Nederlands Indië) geboren als zoon van Jan Balthazar de Meester, die daar gestationeerd was als marineofficier. Deze klom op tot schout-bij-nacht. Theo werd genoemd naar zijn grootvader. Vele leden van de familie kregen de voornamen Theodoor Herman waaronder een bekend minister naar wie een kabinet is genoemd. Op negentienjarige leeftijd meldde onze Theo zich aan voor de officiersopleiding bij de Koninklijke Marine. Hij kreeg zijn opleiding in het Engelse Flamouth en begon in 1946 als luitenant ter zee derde klasse. Theo de Meester voerde het commando op kleine schepen en doorkruiste de wereldzeeën. Daarna volgde een kantoorbaan bij de marine in Den Haag. Dat ambieerde hij echter niet en daarom verliet hij in 1959 de marine als luitenant ter zee eerste klasse.

Gestimuleerd door de commissaris der koningin in Zeeland, jhr. mr. A.F.C. de Casembroot, solliciteerde Theo naar het burgemeestersambt. Op 16 oktober 1959 begon hij als burgemeester in Westkapelle. Hij voelde zich daar als een vis in het water en wist een goede band op te bouwen met de inwoners. In 1966 volgde Markelo. Dat daar een straat naar hem werd genoemd, is veelzeggend. Maar al geruime tijd had hij het oog op Zierikzee laten vallen. Hoewel de Christelijk Historische Unie de oudste rechten had op de burgemeesterspost werd Theo, die behoorde tot de VVD, per 16 maart 1971 benoemd. De vermaarde politica van de CHU, freule Wttewaal van Stoetwegen, speelde daarin een belangrijke rol.

Theo de Meester voelde zich vooral aangetrokken door het rijke bezit aan monumenten en opnieuw kon hij varen met zijn zeilboot. Hij betrok de woning naast de Noordhavenpoort, maar verliet die in 1980 vanwege de hoge stookkosten. Met krachtige hand leidde hij het gemeentebestuur. Wie de raadsvergaderingen bijwoonde, kreeg wel eens de indruk dat hij de raadsleden beschouwde als de bemanning en dat hij als kapitein het bevel voerde. Was die aanpak in het begin begrijpelijk, steeds meer moest Theo ervaren dat de nieuwe tijd, met meer inspraak, niet meer te stuiten was. Hij bleef evenwel zichzelf en daarmee kwam hij als vanzelfsprekend in de conservatieve hoek terecht, hoewel hij zich altijd voluit liberaal bleef voelen.

Zeer uitgebreid was het netwerk van Theo de Meester waarvan de gemeente ruim profiteerde. Ook toonde hij zich een bekwaam promotor van de stad. Toen hij in 1983 het ridderschap in de Orde van Oranje-Nassau kreeg uitgereikt, werd gememoreerd dat Theo 49 nevenfuncties had, voor een groot deel voortvloeiend uit zijn burgemeesterschap.

In 1986 nam Theo de Meester afscheid en vertrok naar Veere, een stap die hij achteraf betreurde. Hij bleef echter de band met Zierikzee koesteren. Bij zijn afscheid werd niet verzwegen dat Theo licht ontvlambaar en driftig kon zijn, maar ook zijn tomeloze inzet voor Zierikzee werd geroemd. De toekenning van het ereburgerschap van de stad was dan ook vanzelfsprekend.

Eind 2019 overleed hij op 93-jarige leeftijd in een verzorgingstehuis in Middelburg, slechts 2 weken na het overlijden van zijn vrouw Netty.